เมื่อลงรายละเอียด ใช้เวลาไปกับการพัฒนาเรื่อง พัฒนาตัวละคร และพัฒนาบทจนจบร่างเกือบสมบูรณ์ ความรู้สึกภายในหัวใจฉันกลับไม่จบ ฉันอาสาทำงานเพิ่มเพื่อขอเดินทางร่วมไปกับทีมโปรดักชั่นในการผลิตละครเพลงเทิดพระเกียรติเรื่องนี้จนถึงวันแสดง ด้วยเหตุผลเดียว...ฉันรักในหลวง
วันที่ 9 มิ.ย 2554 จะเป็นวันที่มีการถ่ายทอดสดละครเพลงเรื่องนี้จากสนามรัชมังคลาภิเษกที่มีคนเข้าชมการแสดงกว่า 70,000 คน ไปทั่วประเทศและที่สำคัญ....ในหลวงจะทอดพระเนตรการถ่ายทอดสดนี้จากจอยักษ์ใหญ่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ณ ท่าน้ำศิริราช....ครั้งแรกและอาจจะเป็นครั้งเดียวในชีวิตของฉันที่จะมีโอกาสได้ร่วมถ่ายทอดความจงรักภักดีผ่านสายตาของพ่อ
พี่ต้อมารุตพูดกับนักแสดงถึงหัวใจสำคัญของเรื่องนี้ได้จับใจฉันเหลือเกิน....พ่อไม่ได้สอนให้เราปฏิเสธความเจริญ เพียงแต่จะนำมาใช้อย่างไรโดยไม่ให้เราต้องสูญเสียความเป็นตัวตนที่ดีงาม ใช้อย่างไรให้พอเหมาะพอดี ไม่เกินแต่ก็ไม่ขาด เพื่อให้เรามีความสุขอย่างยั่งยืน ซึ่งนี่คือความฝันอันสูงสุดของพ่อที่ตรากตรำทำงานหนักมาตลอดเวลา ไม่มีวันหยุด ไม่มีเสียงบ่นว่าเหนื่อยให้เราได้ยิน เหงื่อของพ่อที่หยาดหยดแต่พ่อไม่ได้ใส่ใจ กลับลงนั่งบนพื้นพิงล้อรถ กางแผนที่แล้วให้คำแนะนำเพื่อช่วยเหลือลูกๆทุกคนในทุกตารางนิ้วของประเทศนี้ให้อยู่ดีกินดี หลายๆครอบครัวได้พ้นจากสภาพหลังชนฝา จนยิ่งกว่าหมา (อันนี้ฉันเขียนเอง พี่ต้อไม่ได้พูด) พลิกฟื้นจากชีวิตที่ติดลบมามีชีวิตใหม่และร่ำรวยความสุข ...พ่อเหนื่อยมามากเหลือเกิน สมควรเหลือเกินที่คนอายุ 84 ปีที่นอนป่วยอยู่ที่ศิริราชควรที่จะได้พักผ่อน แต่ก็ยังพักไม่ได้ เพราะอะไร...จะให้พ่อมีความสุขได้อย่างไร ในเมื่อทุกวันนี้ลูกๆยังตีกัน...
พี่ต้อพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ขาดห้วงเพราะพยายามข่มอารมณ์ให้เป็นปกติต่อหน้านักแสดงและทีมงานทุกคนที่คงมีความรู้สึกไม่ต่างไปจากพี่ต้อ ทุกคนที่มารวมตัวกัน ณ ตอนนี้ไม่ได้รับงานเพราะมันเป็นอาชีพเพียงอย่างเดียว แต่ทุกคนมาด้วยหัวใจที่อัดแน่นไปด้วยความจงรักภักดี เมื่อนับถอยหลังเวลาสำหรับการซ้อมเหลือไม่มาก ทุกคนกริ่งเกรงว่าจะทำงานกันทันหรือไม่ เพราะขั้นตอนของการผลิตละครเวทีที่เป็นละครเพลงมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ฉันเชื่อในพลังความศรัทธา เมื่อทุกคนมีในหลวงอยู่ในหัวใจ ไม่ว่าจะเจอกับอุปสรรคที่ยากเย็นมากแค่ไหน...ทุกคนจะต้องก้าวข้ามไปได้ในที่สุด
ฉันไม่รู้หรอกว่ามีปัจจัยอะไรที่ทำให้ความฝันอันสูงสุดของพ่อยังไม่เป็นความจริง ฉันไม่รู้หรอกว่าคนไทยทั้งหมดกว่า 60 ล้านคนจะมีพลังแห่งความศรัทธาเหมือนฉันหรือไม่ แต่ฉันรู้ดีว่า....สิ่งที่พ่อสอน สิ่งที่พ่อทำมาตลอดเป็นสิ่งที่ฉันสามารถลงมือปฏิบัติตามได้โดยไม่มีความลังเลสงสัย เพราะพ่อสอนในสิ่งที่เป็นธรรมะ เป็นความจริง พ่อไม่ได้พาพวกเราไปตาย แต่กำลังพาพวกเราไปสู่การมีชีวิตที่ดีและมีความสุข มีแต่พวกหัวใจมืดบอดเท่านั้นที่มองไม่เห็นรอยเท้าพ่อและไม่ได้ยินเสียงของพ่อ
วันนั้นฉันจะร่วมร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีกับคนไทยกว่า 70,000 คนจากสนามรัชมังคลาภิเษกและคนไทยทั่วประเทศที่ชมการถ่ายทอดสดทาง สทท.ช่อง11 อย่างสุดเสียง โดยไม่สนใจว่าจะร้องเพี้ยนหรือไม่ เพราะไม่ว่ายังไงมันก็ต้องเพี้ยนอยู่แล้ว คนอย่างฉันแค่หายใจยังเพี้ยน (พี่เอ๋ นรินทรบอกไว้ แต่ฉันขอปฏิเสธ ไม่ใช่แค่ลมหายใจที่เพี้ยน ชีวิตฉันทั้งชีวิตมันก็เพี้ยน) แต่ฉันจะร้องออกมาให้สุดพลัง สุดขอบโลก ให้กึกก้องไปจนถึงโรงพยาบาลศีิริราชโดยไม่ต้องพึ่งเครื่องขยายเสียง ไม่ต้องพึ่งองค์ประกอบใดๆ มีเพียงหัวใจที่หล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียวกับคนไทยทุกคน หัวใจที่รักพ่อ อยากให้พ่อมีความสุข อยากให้พ่อรับรู้ถึงพลังแห่งความรักความศรัทธาที่คนไทยทุกคนมีต่อพระเจ้าแผ่นดินผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่เคยทิ้งแผนที่ประเทศไทยให้ห่างมือ....King of King...ทรงพระเจริญ
2 ความคิดเห็น:
น่าติดตามมากค่ะ เป็นกำลังใจให้ แล้วจะวันที่9 มิ.ย.จะไปชมค่ะ เชื่อว่าทุกคนต้องประทับใจแน่ๆเลยค่ะ ^__^
ถึงเพี้ยน...แต่ก็ออกมาจากใจ ^^
เป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วจะรอติดตามผลงานค่ะ
แสดงความคิดเห็น