วันจันทร์ที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2553

วันที่เปลี่ยนเส้นทาง

เมื่อวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดสุดท้ายของ long weekend วันรัฐธรรมนูญ ในสมองมันคิดว่าวันนี้รถคงไม่ติด แต่เส้นทางปกติที่ฉันจะต้องใช้เดินทางไปรับแม่ คือ รามอินทรา มุ่งหน้าแ้จ้งวัฒนะข้ามสะพานพระรามสี่ ไปถนนราชพฤกษ์ ต่อเข้ารัตนาธิเบศร์ แ้ล้วเข้าบางใหญ่) คงต้องติด เพราะมีกิจกรรมมากมายที่เมืองทองธานี คนต้องแห่แหนกันไป และต้องส่งผลให้ถนนแจง้วัฒนะรถติด...ชัวร์!!!

สมองของฉันจึงเริ่มดำเนินการต่อทันที วาดเส้นทางใหม่ มุ่งหน้าสู่ถนนเลียบด่วน-รามอินทรา กลับรถเลี้ยวเข้าเกษตร-นวมินทร์ มุ่งหน้าสู่เกษตรต่อเนื่องงามวงศ์วานเพื่อไปพบกับถนนรัตนาธิเบศร์ แต่เรื่องจริงมันแตกต่างไปจากเรื่องที่คิดเอาไว้ ดังนี้

ฉันเจอหางแถวยาวเหยียดของช่องทางลอดใต้อุโมงค์แยกเกษตร-นวมินทร์ที่จะโผล่ึ้ขึ้นงามวงศ์วาน ฉันตัดสินใจตบซ้าย หมายจะไปกลับรถข้างหน้า แล้วค่อยเลี้ยวซ้ายเข้าแยกเกษตรเอา...แต่เมื่อมองไปข้างหน้าเรื่อยๆ สังเกตเห็นถนนว่าง เลยเปลี่ยนแผน มุ่งหน้าสู่แยกรัชโยธิน ตั้งใจข้ามวิภาวดี ลงแยกประชานุ
กูล แล้วค่อยเลี้ยวขวาเข้าประชาชื่น ขึ้นด่วน 15 บาทไปลงงามวงศ์วาน

รถค่อยๆกระดื๊บๆมาติดที่แยกรัชโยธิน  เมื่อผ่านไปได้ก็ฉลุย ฉันมุ่งหน้าไปต่อตามเส้นทางที่คิดเอาไว้ในหัว  จนกระทั่งลงจากทางด่วน เข้าถนนรัตนาธิเบศร์ มุ่งหน้าสู่บางใหญ่  ตลอดระยะทางมันคือเส้นทางการก่อสร้างรถไฟฟ้าสายสีม่วง มีทั้ง barrier ตั้งกินเลนส์  มีทั้งรถตัก รถยก รถบรรทุกคอยขัดจังหวะ จนกระทั่งมาถึงบ้านแม่  ฉันรวมเวลาการเดินทางทั้งหมดหนึ่งชั่วโมงห้าสิบนาที  ส่วนเส้นทางปกติที่เคยสัญจรใช้เวลาเพียงห้าสิบนาทีบวกลบรถติดแล้ว!!!!

เมื่อจอดรถ เกิดการตั้งคำถามว่า จะเปลี่ยนเส้นทางไปเพื่อ????
-ไม่ใช่ว่าไม่เคยเจอเมืองทองจัดอีเว้นท์ มันก็ติดแค่นิดหน่อย เดี๋ยวก็ไปต่อได้
-ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่ารัตนาธิเบศร์เขากำลังก่อสร้างรถไฟฟ้า และมีอุปสรรคขัดขวางทำให้รถวิ่งไม่สะดวก
-ไม่ใข่ตัวเองเพิ่งคิดจะเปลี่ยนเส้นทางครั้งนี้เป็นครั้งแรก  แล้วทำไมไม่จำ

อืมมมม....ฉันคงขี้เบื่อ ฉันคงขี้ลืม เลยทำให้ไม่หลาบไม่จำ เส้นทางที่ใช้มันได้ผ่านการพิสูจน์มาแล้วว่าใกล้ที่สุด สะดวกที่สุด ประหยัดเวลาที่สุดและประหยัดพลังงานที่สุด

การลองของใหม่ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ถ้าลองทั้งๆที่รู้ว่าของเก่าดีอยู่แล้ว ไปลองให้มันเสียเงิน เสียเวลา เสียใจ และเสียรู้ซ้ำซาก มันยิ่งไม่น่าให้อภัยตัวเอง

แต่ฉันก็ให้อภัยตัวเองด้วยการกลับมาใช้เส้นทางเดิมตอนขากลับอีกครั้งด้วยความมั่นใจ แล้วก็เป็นจริงดังคาด เมืองทองคนล้นหลามแค่ไหน มันก็ติดนิดหน่อย แล้วมันก็ไหลลื่นปื๊ด ลื่นปี๊ดเหมือนเดิม

ป.ล. ฉันสั่งลูกสาวเอาไว้ว่า คราวหน้าถ้าจะต้องไปบ้านยายอีก อย่าลืมเตือนแม่ให้ไปเส้นทางเดิม!!!

ไม่มีความคิดเห็น: