วันศุกร์ที่ 3 ธันวาคม 2553
วันนี้มีทริป "บ้านภูพอดี" ที่เขาใหญ่ บ้านพักของพี่ธงชัย ประสงค์สันติ นายจ้างของเรา แต่ฉันไปไม่ได้ T_T มีเพียงตรียูงทองตัวผู้เท่านั้นที่ได้ไปแจม ส่วนตัวเมียอย่างฉันต้องปฏิบัติภารกิจนางงามที่กรุงเทพ ทั้งที่หัวใจอยากโบยบินตามไปด้วยเหลือเกิน
หมายเหตุ...นามปากกาทีมของฉันชื่อ "ตรียูงทอง" มีฉันเป็นนกยูงตัวเีมียแต่เพียงผู้เดียว นอกนั้นตัวผู้หมด
รายการเส้นทางนางงามของฉัน มีดังนี้
- ต่อดอกตั๋วจำนำสร้อยคอทองคำที่ยืมแม่ผัวมา...ฮาาาา
- จ่ายค่าไฟ
- จ่ายค่าโทรศัพท์
- พาแม่ไปทำผม ทำเล็บ
- พาลูกไปซื้อถุงน่อง
- พาลูกไปเรียนพิเศษ
- พาแม่พาลูกไปงานแต่งงานน้องชายตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เพราะเขาจะให้ลูกสาวฉันถือหมอน (12ขวบเอง
นะ...จะดีเหรอออออ)
- ทำ Proposal งานพ่องานแม่ส่ง organizer คู่เวรคู่กรรม
- ทำ Plot ละครเทวดา...สาธุตอนใหม่สำหรับน้องซาร่า
- เขียนนิยายตอนแรกให้ได้ทีเหอะ
- อัพบล็อคตัวเอง หุหุหุ ^_-
เลยต้องยอมพับปีกตัวเองไว้ชั่วคราว ไว้มีโอกาสค่อยหยิบมาสวมแล้วกระพือออกไปอีกครั้ง แต่คงต้องขอวีซ่าอนุญาตให้ออกนอกประเทศที่เรียกว่า "บ้าน"จากลูกและสามีล่วงหน้าเป็นปีๆ หรือบางทีรอเป็นปีๆ วีซ่าก็ยังไม่ผ่าน เพราะในชุดความคิดของครอบครัว ไม่มีกิจกรรมใดที่แม่หรือเมียจะแยกตัวออกไปทำได้แต่เพียงลำพัง มันต้องไปเป็นชุด เคยเห็นภาพประกอบโฆษณาร้านบุฟเฟ่ต์ปิ้งย่างมั้ย...ชุดครอบครัวนั่นไง ^_^
แล้วจะทำไงไม่ให้พลุ่งพล่าน...สั่งห้ามนกยูงตัวผู้โทรมารายงานความเคลื่อนไหวหรือส่งภาพบรรยากาศใดก็ตามที่ชวนให้ฉันอิจฉาตาร้อน...ก็ทำได้แค่ประชด ถึงห้ามจริงๆ มันก็ยังจะส่งมาให้ฉันดูอยู่ดี พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ จะดับทุกข์ต้องดับที่ต้นเหตุ ไม่ใช่ปลายเหตุ เพราะฉะนั้นฉันต้องหาต้นเหตุให้เจอ
ฉันวิเคราะห์ต้นเหตุของความพลุ่งพล่านได้ดังนี้
- อยากไปเที่ยวคนเดียว ที่ไม่ได้ไปแบบชุดครอบครัว
- .....
- .....
เอ๊ะ มันก็หาเหตุได้ีเพียงข้อเดียวเท่านั้น ไม่มีข้ออื่น ชัดๆ เป๊ะๆ...พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า เมื่อหาต้นเหตุแห่งทุกข์ได้แล้ว ก็หาวิธีที่จะดับต้นเหตุแห่งทุกข์นั้นต่อไป
ฉันหาวิธีที่จะเป็นหนทา่งการดับทุกข์ ได้ดังนี้
- ทำใจ
- รอให้ลูกโต เดี๋ยวก็ได้เที่ยวเอง (แต่ตอนนั้นข้อเข่าอาจจะอักเสบจนทำให้เดินป่าปีนเข้าไม่ได้อีกแล้ว)
หรือ...
- หนี แล้วโกหกว่าไปทำงาน ไม่ไปไม่ได้
- ช่างมัน ก็ฉันจะไป บอกไปเลย อย่ามาห้าม
อืมมมมมมมมมมมมมม....เส้นทางนางงามมันไม่ง่ายเลยจริงๆ มีทางแยกให้เลือกเดินตลอด จะทำตัวดีเป็นแม่นางฟ้าหรือชั่วช้าเป็นซาตานดี
แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ฉันเลือกที่จะเป็นแม่นางฟ้าที่แอบมีความคิดเลวชั่วช้าเป็นซาตานอยู่ในหัว เหอๆๆๆๆ แสดงว่าอำนาจฝ่ายดีของฉันยังกดอำนาจฝ่ายต่ำเอาไว้ได้อยู่ ไม่ยอมให้มันลุกขึ้นมากระพือให้ฉันทำในสิ่งที่เรียกว่า "เอาแต่ตัวเอง" ในวันที่ลูกและแม่กำลังต้องการฉันอยู่มากมาย
วันนี้นกอย่างฉันอาจจะยังไม่ได้โบยบิน
แต่น้ำเป็นของปลา ฟ้าเป็นของนกฉันใด
และปีกของฉันยังคง stand by อยู่ใกล้ๆ ไม่ได้หายไปไหน
ใครบอกว่านกยูงมันบินไม่ได้...สักวัน...ฉันจะบินให้ดู!!!!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น